Πάμπλο Πικάσο (Pablo Picasso)

Ο εκπατρισμένος Ισπανός ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, κεραμίστας και σκηνογράφος Πάμπλο Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στην Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου του 1881 και πέθανε στο Μουζέν της Γαλλίας στις 8 Απριλίου του 1973.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα και δημιουργός (μαζί με τον Ζωρζ Μπράκ) του Κυβισμού.

Το 1897 το έργο του «Επιστήμη και Συμπόνια», όπου για το πρόσωπο του γιατρού είχε ποζάρει ο πατέρας του, έτυχε διακρίσεως στην Έκθεση Καλών Τεχνών της Μαδρίτης.

http://cdn-ps01.aaweb.gr/wp-content/uploads/2011/07/Picasso_Science-Charity.jpg

Στο καφενείο «Οι Τέσσερις Γάτοι» (κατά τον Μαύρο Γάτο του Παρισιού), ο Πικάσο πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Βαρκελώνη τον Φεβρουάριο του 1900.

Ξεκίνησε με τον συνάδελφό του, που μοιραζόταν το ίδιο εργαστήριο, Κάρλες Κασαχέμας, να κατακτήσει το Παρίσι, όπου ανακάλυψε το χρώμα-όχι τα μουντά χρώματα της ισπανικής παλέτας, αλλά το λαμπερό χρώμα- το χρώμα του Βαν Γκογκ. Χρησιμοποιώντας κάρβουνο, παστέλ, νερομπογιές και λάδια, ο Πικάσο αποτύπωσε την ζωή στη γαλλική πρωτεύουσα.

Εραστές στο δρόμο, (1900)

http://www.archive.gr/images/articles/picasso/picass3.jpg

«Γαλάζια Περίοδος». 1901-1904, το γαλάζιο χρώμα κυριαρχούσε στους πίνακές του.

Η σούπα (1902)

https://www.ago.net/assets/images/assets/artwork_detail/83-316.jpg

Μόνιμη εγκατάσταση στο Παρίσι την άνοιξη του 1904.

Οι άνθρωποι του τσίρκου και οι σαλτιμπάγκοι έγιναν ένα θέμα που συμμεριζόταν με το νέο και σημαντικό φίλο του, τον ποιητή Γκιγιώμ Απολιναίρ. Για τον ποιητή όσο και για τον ζωγράφο, αυτοί οι ξεριζωμένοι περιπλανώμενοι θεατρίνοι θύμιζαν -κατά κάποιο τρόπο- τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.

Κορίτσι που ισορροπεί σε μπάλα (1905)

http://www.reproductionsart.com/img/Pablo_Picasso_PIP004.jpg

Ο ηθοποιός (1905)

http://www.slap.gr/wp-content/uploads/actorPicasso_inside.jpg

Ο Πικάσο έκανε ειδικά αυτή την ταύτιση στο έργο του «Οικογένεια σαλτιμπάγκων» (1905), όπου ο ίδιος ενσαρκώνει τον αρλεκίνο και ο Απολιναίρ τον παλικαρά

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0V1eU5VGD0POIAbzqbC6dymTlFbvy0SH47A71JApYPX_Uw6ECncZMauA4y1iZT4VR4sPa24TdpUSw8crj4JinmXJM6uxWkxlVYSi9-fvkFAhAlieGzJmsVoNvJZdPo53RU9glTjn6Wr4Z/s1600/family-of-saltimbanques+picasso.jpg

Από τα τέλη του 1904 στροφή προς τον Κυβισμό

Γυναικείο κεφάλι (1909)

http://www.google.gr/imgres?imgrefurl=http%3A%2F%2Fwww.todayfocus.gr%2Ftag%2F%2525CE%252596%2525CF%252589%2525CE%2525B3%2525CF%252581%2525CE%2525B1%2525CF%252586%2525CE%2525B9%2525CE%2525BA%2525CE%2525AE.html&tbnid=lPBiaZ35mgvwaM:&docid=Li4Z9rurD72CzM&h=439&w=480

«Ρόδινη περίοδος»: 1904- 1906, κεραμικά χρώματα,  αποχρώσεις της σάρκας και γήινοι τόνοι, στην προσπάθειά του να προσεγγίσει τη γλυπτική μορφή.

«Δεσποινίδες της Αβινιόν» (1907)

http://theamapati.files.wordpress.com/2007/04/picaso-avignon.jpg

Βίαιη απόδοση του γυναικείου σώματος & ζωγραφισμένα σα μάσκες πρόσωπα (επηρεασμένα από την σπουδή της αφρικανικής τέχνης).

Κυβισμός: Ο Πικάσο και ο Μπρακ δούλεψαν μαζί τα επόμενα χρόνια (1909-1912) και διαμόρφωσαν την τεχνοτροπία που έμελλε να γίνει γνωστή ως «Αναλυτικός Κυβισμός». Οι πρώιμοι κυβιστικοί πίνακες είχαν συχνά παρεξηγηθεί από κριτικούς και θεατές γιατί τους θεωρούσαν απλώς και μόνο γεωμετρική τέχνη. Εν τούτοις, οι ίδιοι οι ζωγράφοι πίστευαν ότι απεικόνιζαν ένα νέο είδος πραγματικότητας που έσπαζε τους δεσμούς με την αναγεννησιακή παράδοση, ιδιαίτερα στους τομείς της προοπτικής και της οπτικής απάτης. Έδειχναν, για παράδειγμα, πολλαπλές όψεις ενός αντικειμένου στον ίδιο πίνακα, για να δώσουν περισσότερες πληροφορίες από όσες θα μπορούσαν να περιληφθούν σε μία μοναδική, περιορισμένη άποψη.

Ο τύπος αυτός της ανάλυσης αρχίζει να χαρακτηρίζει το έργο του Πικάσο από το 1909, ιδίως στα τοπία που ζωγράφισε στη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ισπανία εκείνο το καλοκαίρι

Πορτρέτο του Αμπρουάζ Βολάρ (1910)

http://blogs.sch.gr/14nipathin/files/2012/02/3.-picasso190.jp
g

Κολάζ: 1912-1914 ο Πικάσο και ο Μπρακ κολλούσαν πραγματικό χαρτί (papier colle) και άλλα υλικά (κολάζ) στους πίνακές τους. Νεκρές φύσεις και ενίοτε, κεφάλια ήταν τα κύρια θέματα τους.

«Ποτήρι για αψέντι» (1914)

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilgHRyAN6zKy0FqJFHuyC9uqIt_h7OSP1SOM9G-93akSHinx_aEzxuP7e1H0bn0_48P0Rf2DMei6JhbmSlBMRxOoCoc2dNMD6tYUf4rlWSj1U7L0LWF-9f0kukYifdsk4kgITF6Nojl5I/s1600/3264581392_2763a695a5.jpg

Εξπρεσιονισμός: Η εικονογραφία της «Γκουέρνικα» (από την ομώνυμη βασική πόλη που βομβαρδίστηκε το 1937 από τους Φασίστες)-το ξεκοιλιασμένο άλογο, ο πεσμένος στρατιώτης και οι μητέρες που ουρλιάζουν με τα νεκρά μωρά (που απεικονίζουν την ταυρομαχία, τον πόλεμο και τα γυναικεία θύματα, αντίστοιχα)- χρησιμοποιήθηκε για να καταδικάσει την άσκοπη καταστροφή της ζωής, ενώ συγχρόνως ο ταύρος απεικόνιζε την ελπίδα συντριβής του αόρατου εισβολέα, του Φασισμού.

http://parallhlografos.files.wordpress.com/2011/04/guernica.jpg

«Γυναίκας που κλαίει» (1937)

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA3nWC8pfRRWOKOPjQU0ddLLCfijRXNQHcLDKJOCvoRrPvT-ljGKH4NngjvolpemzwgTE3TOPvPxEx3DpGjUcDMQQB2KRrk_CuK3ll0ueZYSpZpz0SS02-uZqitkexjxnkE0_6CdnB26U/s1600/Weeping-Woman-245x300.jpg

Πορτρέτο της Ντόρα Μάαρ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisy7YOr0kMXu0Xwvs1w1LsaCgK2pqS1h21xV2A9_WZJPA7hFN7_2WIc6_EBOyoTmadvTWIPSAR07nQd8KJtymE-k8w2lIWcRL0TuJaz930X54hgeYrx4E9v8_TLvxz6vDunWq7PUsrkk8/s1600/Picasso+portrait+Maar+1937+Musee+Picasso.jpg

Ο «Πόλεμος» και η «Ειρήνη», δύο πανό που ζωγράφισε το 1952, για την διακόσμηση του Ναού της Ειρήνης, προσαρτημένου σε ένα παλιό παρεκκλήσι του Βαλωρίς, αντανακλούν την προσωπική του αισιοδοξία.

http://rcachap.com/wp-content/uploads/2009/09/picasso-war-peace.jpg

ΠΗΓΕΣ

http://blogsystem16.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html

http://www.archive.gr/news.php?readmore=170

http://www.metropolasia.com/Pablo-Picasso-prints

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
http://www.youtube.com/watch?v=tGOjNzOQZek